رهایم کن

دلم گرفته ای دوست، هوای گریه با من 

گر از قفس گریزم، کجا روم، کجا من؟

کجا روم؟ که راهی به گلشنی ندارم

که دیده بر گشودم به کنج تنگنا من

نه بسته‌ام به کس دل، نه بسته دل به من کس

چو تخته پاره بر موج، رها... رها... رها... من

اللهم صل علی محمد و آل محمد